مردی قطعه زمینی در کنار زمین شخص دیگری داشت و هر سال، بخشی از زمین وی را اشغال و ضمیمه زمین خود می‌کرد. روزی صاحب زمین به مرد اشغالگر گفت: علت نقصان و کاستی زمین من چیست؟ مرد گفت: مگر نشنیده‌ای که خداوند می‌فرماید: «أَوَلَمْ یرَوْاْ أَنَّا نَأْتِی الأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ...؛ آیا ندیدند که ما پیوسته به سراغ زمین می‌آییم و از اطراف [و جوانب] آن کم می‌کنیم!» (رعد: 41) صاحب زمین پرسید: پس علت افزونی زمین تو چیست؟ مرد اشغالگر زمین گفت: «... ذَلِک فَضْلُ اللَّهِ یؤْتِیهِ مَن یشَاء ...؛ این فضل خداوند است، به هر کس که بخواهد می‌دهد.» (مائده: 54) صاحب زمین پرسید: چرا زمین تو هر سال بیشتر می‌شود، ولی زمین من کم؟ مرد گفت: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَسْأَلُواْ عَنْ أَشْیاء إِن تُبْدَ لَکمْ تَسُؤْکمْ ...؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از چیزهایی نپرسید که اگر برای شما آشکار گردد، شما را ناراحت می‌کند». (مائده: 101)